تب کریمه کنگو در کل کشور گزارش شده است/ به جگر خام دست نزنید!
96/04/25
تاسفانه از آنجا که بیماری تب کریمه کنگو، به عنوان یک بیماری بومی شناخته میشود، تقریبا در کل کشور مواردی از آن گزارش شده است.
کریم امیری، با اشاره به اینکه کشورهای همسایه ایران نیز وضعیتی مشابه ما دارند، افزود: البته تب کریمه کنگو در دامها علائم خاصی نداشته و در یک دوره پنج تا ۹ روزه از بین میرود. در حالی که همین ویروس هنگان ورود به بدن انسان بسیار خطرآفرین خواهد بود. بنابراین آموزش دامداران و مصرفکنندگان گوشت، میتواند گامی موثر در جهت غلبه بر بیماری باشد.
وی، گزارشهای نخستین تب کریمه کنگو در ایران را مربوط به سال ۵۴ دانست و عنوان کرد: در سال ۷۸ که انستیتو پاستور ویروس مربوطه را شناسایی کرد، هر ساله بین ۵۰ تا ۱۰۰ نفر از جمعیت انسانی، مبتلا و حدود هشت تا ۱۰ نفر فوت شدهاند. البته بیشترین مورد گزارش شده در سال ۸۹ بود که ۱۵۳ مورد ابتلا و ۲۳ مورد فوتی به ثبت رسید. امسال نیز طبق آخرین آمارها ۸۰ نفر با بیماری درگیر بوده و متاسفانه پنج نفر نیز فوت کردهاند.
امیری در ارتباط با نقش دامپزشکی برای کنترل بیماری تب کریمه کنگو، اظهار کرد: برای مسئولان دامپزشکی، کانونهای بیماری و ضدعفونی آنها بسیار مهم است. زیرا به محض شناسایی یک کانون، سمپاشی در آن حوالی و شعاع اطراف در دستور کار قرار میگیرد. به همین دلیل ارتباط دائم با متولیان بهداشتی برقرار بوده و هفتهای نیست که مسئولان سازمان دامپزشکی با پزشکان وزارت بهداشت، جلسهای برگزار نکنند.
معاون دفتر بهداشت و مدیریت بیماریهای دامی سازمان دامپزشکی، با بیان اینکه مرزهای شرقی کشور بیش از دیگر مناطق، درگیر بیماری هستند، گفت: در مورد لاشه مشکلی وجود ندارد و میتوان ویروس آن را در مراحل پیشسرد از بین برد. این در حالی است که موضوع جگر کمی متفاوت بوده و به این راحتی نمیتوان آن را ویروسزدایی کرد. زیرا امکان بقای آن در جگر، بسیار بالاست.
این مقام مسئول به تمام مردم به ویژه کسانی که در کانونهای آلوده هستند، توصیه کرد که حتیالمقدور از دست زدن مستقیم به جگر خام پرهیز کنند و هنگام قطعه قطعه کردن آن حتما دستکش به دست داشته باشند.
امیری با اشاره به اینکه با شروع فصول سرد، فعالیت کنهها نیز متوقف میشود، بیان کرد: اگرچه باید اطلاعرسانی و آگاهیبخشی به مردم دقیق و بههنگام باشد، اما نباید در عین حال، در آنها رعب و وحشت ایجاد کرد. درست مانند کسی که هر روز از عرض خیابان رد میشود و در صورت داشتن احتیاط، اتفاق ناگواری برایش نخواهد افتاد.